Back معقد التوافق النسيجي الكبير القسم 1 Arabic MHC glykoprotein I. třídy Czech MHC class I English Complejo mayor de histocompatibilidad de clase I Spanish مجموعه سازگاری بافتی اصلی کلاس یک Persian Complexe majeur d'histocompatibilité de classe I French MHC de clase I Galician MHC-I Italian MHCクラスI分子 Japanese ГКГС класу I Ukrainian
Cząsteczki głównego układu zgodności tkankowej klasy I, cząsteczki MHC klasy I – grupa białek występująca na powierzchni praktycznie wszystkich jądrzastych komórek[1] szczękowych kręgowców[2][3], kodowana przez zespół genów określanych jako główny układ zgodności tkankowej[1]. Odgrywają one kluczową rolę w prezentacji antygenów pochodzenia wewnątrzkomórkowego (np. antygenów wirusowych czy nowotworowych)[4]. Antygeny te (peptydy) wiążą się z MHC klasy I i po przeniesieniu na powierzchni komórki są rozpoznawane przez limfocyty cytotoksyczne CD8+[5]. Poza tym odpowiedni poziom cząsteczek MHC klasy I na powierzchni zdrowych komórek hamuje naturalną cytotoksyczność komórek NK, dzięki czemu unikają one uśmiercenia[6].
MHC klasy I pozwalają na identyfikację własnych komórek, stanowią jeden z najważniejszych czynników określających tożsamość biologiczną osobnika[7], swego rodzaju „dowód osobisty”[8]. MHC nazywane są również antygenami zgodności tkankowej[9], które pełnią ważną rolę w odrzuceniu przeszczepu[7]. W odniesieniu do ludzi synonimem MHC jest HLA – tzw. ludzkie antygeny leukocytarne (human leucocyte antigens)[7][10].
- ↑ a b Gołąb 2017 ↓, s. 51.
- ↑ Steve Pascolo, HLA class I transgenic mice: development, utilisation and improvement, „Expert Opinion on Biological Therapy”, 5 (7), 2005, s. 919–938, DOI: 10.1517/14712598.5.7.919.
- ↑ Jim Kaufman, Unfinished Business: Evolution of the MHC and the Adaptive Immune System of Jawed Vertebrates, „Annual Review of Immunology” (36), 2018, s. 383–409, DOI: 10.1146/annurev-immunol-051116-052450.
- ↑ Gołąb 2017 ↓, s. 49–51.
- ↑ Lydyard 2006 ↓, s. 118.
- ↑ Bryniarski 2018 ↓, s. 65.
- ↑ a b c Krzysztof Wiktorowicz, Krzysztof Kaszkowiak, Budowa i funkcja ludzkich antygenów zgodności tkankowej. Część 2. Funkcja antygenów zgodności tkankowej, „Forum Reumatologiczne”, 4 (2), 2018, s. 87–94.
- ↑ Bryniarski 2018 ↓, s. 49.
- ↑ Helen Chapel i inni, Immunologia kliniczna, Grzegorz Senatorski (red.), Lublin: Wydawnictwo Czelej, 2009, s. 6, ISBN 978-83-60608-37-1.
- ↑ Copstead i Banasik 2018 ↓, s. 176.
© MMXXIII Rich X Search. We shall prevail. All rights reserved. Rich X Search